10 Eylül 2007 Pazartesi

AŞKMIŞ BU...

Hayatın en güzel yanı sevmekmiş, en şanslı günüm seni tanıdığım gün, en uğurlu sayımda seni kaç defa gördüğümmüş. Ve bu dünyada gördüğüm en güzel şeyde sensin. Duyduğum en güzel seste seninkiymiş. Yaşadığım tüm güzellikler hayata değil de sana aitmiş, senleymiş o güzellikler, o eşsiz benzersiz mutluluklar senin yanındaymış... Hayat coookkk güzelmiş; ask olunca daha da katlanılır... Bide sevilen sen olunca iste o zaman hayat biraz daha hoş, yasamaya değer oluyor, birazda tozpembe... Öyle iste; sabahım gecem sensin; adin düşmüyor dilimden, ya yüzün, gülümseyişin? Gitmiyor gözümden yüzün, çıkmıyorsun aklımdan, sesin çınlıyor kulaklarımda halen... Ders çalışamıyorum artik, sana izin veriyorum; istediğin zaman beni rahatsız edebilirsin, istediğin zaman sesin kulaklarımda çınlayabilir, hayalin aklıma gelir, yeter ki sen iste. Sen iste yolunda öleyim, kapında kulun olayım, yeter ki seni görebileyim, sesini duyabileyim, uzakta da olsa hasretimi dindireyim, dindireyim içimdeki dayanılmaz acıyı ve haykırayım sana olan askımı tüm dünyaya, tüm insanlık bilsin; Serdar seni seviyorum... Bide sen duyabilsen; ah bide sen bilsen bunu, biliyorsun bunu askım biliyorsun... Bide inanabilsen, bide kalbime girip görsen gözlerinle kalbimin sevginle dolup taştığını, tek derdimin sen olduğunu ve dermanında sen olduğunu bir bilsen, sevsen beni seni sevdigim kadar, sevebilsen... En azından biç denesen... Öyle iste canımdan değerli sevgili; sensin benim tek sebebim, tek arzuladığım, düşlerimde gördüğüm, tanımaya çalıştığım, yeter bu gecelik Ayşegül yazdıklarımı okumadıkça o; hiçbir anlamı yok yazılanların... Yine ayni tanıdık hüzün kapladı içimi. Gözlerim mi sulandı ne? aglayacak miyim yoksa. Sevmek güzel diyorum ya; hasretine dayanmak çok zor, hele böyle uzaktan sevmek, ellerini tutamamak, gözlerine bakamamak çok üzücü, sevmese miydim diyorum kendime bazen, ne vardı bu kadar çok sevecek? Pişman mıyım yoksa? Yok, yok hayır asla pişman olmam. Yanlış zamanda oldu sanırım, yanlış zamanda sevdim... Ama o zamanda aşkın bir anlamı kalmaz. Aşkın yeri mekânı belli değil ki. Zaten bu yüzden aşk deniyor bu duyguya... Askmış bu, belki gelip geçicidir; ama ben şu ani yasıyorum; seni yasıyorum sensiz. Ve yasamaya çalışıyorum yüreğimdeki yaralarla...

 

Yazan: ayşegül_s

9 Eylül 2007

 

Hiç yorum yok: