Sıkıldım….

Kalabalığın içinde yalnız olmaktan sıkıldım…
Konuşup konuşup anlaşılamamaktan sıkıldım…
Eskileri düşünmekten sıkıldım…
Yenilerin bir şeye kar etmediğini yinelemekten sıkıldım…
Riya dolu sohbetlerden sıkıldım…
İkiyüzlü hayatlardan sıkıldım…
Kötü olmamak adına; hataları göre göre, bile bile susmaktan sıkıldım….
Birilerinin baskılarıyla dolu yaşamaktan sıkıldım….
Her gün aynı şeyleri yapmaktan sıkıldım…
Sabah aynı saatte o masaya oturmaktan, aynı sorunları yaşamaktan sıkıldım…
Evin eşyalarını düşünmekten sıkıldım…
Sevgilimin bazı umarsızlıklarından sıkıldım
Arada kalmaktan sıkıldım…
Sessizliğimle haykırdığım hiçbir şeyin hala anlaşılamamışlığından sıkıldım…
Kendi hayatımdan sıkıldım, ya çevrem????
Her gün haberlerde, aynı acı hikâyeleri dinlemekten sıkıldım…
Aynı yüzlerin, aynı yalanlarla, yaklaşan o güne kadar olan sürdürdükleri yalan rolleri izlemekten sıkıldım…
Ölümlerden sıkıldım,,,,
Yaşamlardan sıkıldım…
Kendimi, sadece kendimi alıp gidememekten sıkıldım…
Şuralardan, şu trafikten, şu kötü havadan, şu kötü insanlardan kaçıp da, kendimle kalamamaktan sıkıldım….
İnsanın kendine ait anları olması gerektiğine inanıp da, yapamadığım için, beceriksizliğimden sıkıldım…
Hep susmaktan, sustukça üzerime gelinmesinden sıkıldım….


Merhabalar;

Yukarıda yazdığım cümleler, çok yakın arkadaşımın ve benim bu günlerdeki ruh hali, çoğunuza yabancı gelmediğinden eminim… Düşündüm de; yukarıdakiler içerisinde, herkesin kendinden bir şeyler bulabileceği o kadar çok sıkıntısı var ki…

İnsan hayatı nelerle boğuşmakla geçiyor…

Zor, gerçekten zor… Şu maddelerin bazılarında, arkadaşımla aynı sıkıntıları paylaşıyorum; ama tek başına değişim adına pek bir şey yapabildiğim söylenemez…

Mutlu son istiyorum, ama ne mümkün!
Sonra, bazen tek başıma kalmak istiyorum, ama ne mümkün
Ölümler desen, yapacak bir şey yok, takdir…
Hepimiz göçüp gidecez deyip geçiyorum…

İşte hep başkaları için yaşamak böyle bir şey arkadaşlar…
Böyle alıştırınca da, “ dur “ diyemiyorsunuz…

Alıntı...